Platforma European Route of Industrial Heritage (ERIH)

Obszar zarządzania szlakiem, którego dobra praktyka dotyczy

Komunikacja, informacja, popularyzacja

Miejsce realizacji

Europa (Albania, Andora, Austria, Belgia, Białoruś, Bośnia i Hercegowina, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Czarnogóra, Czechy, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Gibraltar, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Islandia, Lichtenstein, Litwa, Luksemburg, Łotwa, Macedonia, Malta, Monako, Niemcy, Norwegia, Polska, Portugalia, Rosja, Rumunia, San Marino, Serbia, Słowacja, Słowenia, Szwajcaria, Szwecja, Turcja, Ukraina, Węgry, Wielka Brytania, Włochy)

Podmiot wdrażający dobrą praktykę

ERIH – European Route of Industrial Heritage e.V, Robert-Bosch-Straße 2
40668 Meerbusch, Niemcy, Tel.: +49-2150-756496

Opis dobrej praktyki

Charakterystyka: W 1999 r. zrodził się pomysł, by zbudować sieć wspierającą rozwój kultury industrialnej jako marki w obszarze turystyki. Partnerzy z Holandii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Belgii złożyli wniosek o dofinansowanie w ramach programu INTERREG-IIC, finansowanego przez Unię Europejską. W pierwszych latach działalności budowano struktury sieci jedynie w krajach partnerskich, stopniowo rozszerzono projekt też na inne państwa Europy. Twórcy podkreślali we wniosku znaczenie Rewolucji Przemysłowej, zarówno jej rozwoju jak i upadku przemysłu, dla kontynentu. W związku z tym, że identyfikacja i utrzymanie zabytków industrialnych wymaga olbrzymich nakładów finansowych oraz innowacyjnych rozwiązań w zarządzaniu, uznano, że stworzenie sieci obiektów dziedzictwa przemysłowego będzie korzystnym rozwiązaniem – umożliwiającym chociażby wymianę dobrych praktyk. Na stronie internetowej European Route of Industrial Heritage wyszczególnione są kryteria włączenia obiektu do sieci oraz zostania tzw. Punktem Kotwicznym na szlaku, gdyż muszą to być obiekty o szczególnej wartości i walorach oraz zarządzane w określony sposób.

Działalność ERIH skupiona jest wokół kilku elementów. Przede wszystkim wprowadzono jednolitą i rozpoznawalną identyfikację wizualną obiektów przemysłowych oraz umożliwiono wymianę informacji i promowanie wspólnych inicjatyw. Podstawą dla tych działań jest platforma internetowa, na której udostępniane są szlaki dziedzictwa industrialnego w Europie, wyszukiwarka obiektów poprzemysłowych (według różnych kluczy: geograficznych, tematycznych), a także informacje o publikacjach i wydarzeniach oraz opracowania historyczne, np. biografie przemysłowców.

Obecnie ERIH działa jako zarejestrowane stowarzyszenie wg prawa niemieckiego (ERIH-European Route of Industrial Heritage e.V.), którego członkami mogą zostać podmioty prywatne, publiczne, osoby fizyczne jak i prawne. Członkostwo jest możliwe w czterech kategoriach z prawem głosu (punkty kotwiczne, obiekty zrzeszone niebędące punktem kotwicznym, przedsiębiorstwa i organizacje, osoby fizyczne), ponadto osoby fizyczne mogą zostać Friends of ERIH, czyli wspierać działalność sieci bez prawa głosu.

Zakładane cele: Pierwotnym założeniem projektu ERIH I było przełożenie tzw. Masterplanu zaproponowanego we wniosku, na działania praktyczne. Wspólnym celem członków jest ochrona dziedzictwa industrialnego i wykorzystanie go jako bodźca w rozwoju regionów, będących często w słabej kondycji ekonomicznej.

Interesariusze: zarządcy i właściciele obiektów przemysłowych (np. Weltkulturerbe Volklinger Hütte), organizacje trzeciego sektora, Unia Europejska, władze i organy administracji publicznej regionów i miast (np. Ministerium für Wirtschaft, Mittelstand und Energie des Landes NRW, Düsseldorf; Essex County Council, Chelmsford), podmioty sektora turystyki (np. Nordrhein-Westfalen Tourismus e.V., Köln/Düsseldorf ), turyści zainteresowani kultura industrialną, ośrodki naukowe (np. Field Archaelogy Centre, University of Manchester).

Osiągnięte rezultaty

W momencie zakończenia projektu w ramach dofinansowania ze strony UE, na platformie ERIH znajdowało się ok. 650 obiektów dziedzictwa poprzemysłowego położonych w krajach Europy północnozachodniej. Obecnie sieć obejmuje ponad 1 250 obiektów w 44 krajach.

Czas realizacji

W latach 2003-2008 działania partnerów (wcześniej wnioskowanie o dofinansowanie), od 2008 r. działalność w formie stowarzyszenia.

Możliwość adaptacji rozwiązań w warunkach Polskich

Stworzenie rozbudowanej, ale czytelnej i intuicyjnej platformy internetowej, na której możliwe jest planowanie zwiedzania szlaku z uwzględnieniem różnych kryteriów, zdobywanie informacji dodatkowych itd.;
Przygotowanie jednolitej i rozpoznawalnej identyfikacji wizualnej obejmującej oznaczenia obiektów, materiały promocyjne, pamiątki itd.;
Opracowanie standardów (sięgających od ochrony zabytkowego obiektu, przez ofertę wydarzeń towarzyszących, aż do infrastruktury turystycznej), do których muszą stosować się potencjalni i już włączeni do szlaku członkowie
Regularna ewaluacja i spotkania/konferencje, umożliwiające ciągłe doskonalenie merytoryczne i wymianę dobrych praktyk.
Wspólna promocja obiektów poprzemysłowych,w ramach jednego szlaku.
Wymiana dobrych praktyk pomiędzy poszczególnymi interesariuszami.